Zaterdagavond was het zo ver. Er stond ons, Fausto en mij, een lange reis van 11 à 12 uur naar Guayaquil te wachten. Om 9 uur waren alle 11 stukken (!!) bagage geladen en waren we vertrekkensklaar. Ik zag het helemaal zitten: een nieuwe omgeving, nieuwe mensen, een vriend uit Ibarra die meereisde en met een busreis heb ik al helemaal geen probleem. Om een of andere reden heeft dat een rustgevend effect op mij...
In het begin was ik blij dat Fausto meereisde, na al die incidenten in het begin dat ik hier was. Maar na een tijdje begon ik mij toch vragen te stellen. Elke twee uur maakte hij mij wakker (uit schrik dat ik dood was ofzo geen idee) en één keer toen ik zelf wakker werd lag hij tegen mij te slapen. Zucht... Achja tis ne kameraad en hem wa kennende bedoelt hij er niks mee.
Iets voor 8 uur 's morgens arriveerden we dan in Guayaquil. Luis Domingez kwam ons ophalen en bracht ons naar ESPOL (de universiteit hier in Guayaquil). We plaatsten onze stalen in de vriezer en gingen samen ontbijten. Er werd mij meteen duidelijk dat er vanalles niet in orde was... Mij verwachtten ze pas maandag en niet zondag (Miguel ging alles in orde brengen maar had dat blijkbaar niet gedaan), maar dat was nog het ergste niet. Ik was sowieso van plan 1 nacht in een hotel/hostal door te brengen. Voor Fausto was het erger, voor hem hadden ze al helemaal geen verblijfplaats. Zijn optie was om tot woensdag (3nachten) op hotel te gaan en in de tussentijd iets anders te zoeken, maar dat zag hij niet zitten. Rekening houdende met het feit dat ze ons hier in een hotel van 48dollar per nacht staken kan ik hem geen ongelijk geven. In Ibarra en Amazonia betaalde ik amper 12 of 15 dollar. Fausto besloot dus onmiddellijk terug te keren naar Ibarra. Op de moment zalf was het wel even een klap in mijn gezicht. Voor ik naar hier kwam had iedereen mij gewaarschuwd voor Guayaquil: het is een gevaarlijke stad, neem nooit een bus alleen, vertrouw geen taxis,... Fausto zou zowat mijn steun geweest zijn, maar nu werd ik alleen in het midden van het centrum gedropt!
Eens mijn paniekaanval wat gepasseerd was besloot ik mijn moed samen te rapen en wat te ondernemen. Linda had mij verteld dat ze een neef heeft in Guayaquil EN hij rijdt met een taxi EN zijn dochter wou mij rondleiden in de stad (EN ze spreekt Engels): BINGO!
Ik stuurde een smsje met de boodschap dat ik aangekomen was en of ze nog steeds geïnteresseerd waren mij rond te leiden. Ik kreeg antwoord dat ze momenteel in de kerk waren, maar daarna wouden ze mij zeker rondleiden! Welcome back goed humeur!
In tussentijd had ook Loeka mij al voorgesteld aan wat vrienden die ze kende van toen zij hier was (Danku Loeka! Mijn eeuwige dankbaarheid ;-)). Iets na de middag kwamen Kelvin en Arlette mij ophalen. Ik besloot dat ik graag wat buiten wou doen (ik ben niet zo een city- mall person) en we reden naar parque historico. Aangezien ik dacht dat ze mij gewoon wat belangrijke plaatsen gingen laten zien en niet gerekend had op zo een uitstap had ik mijn camera niet mee. Ook mijn smartphone had ik achtergelaten uit veiligheidsoverwegingen. Dus bij deze zijn er spijtig genoeg geen foto's. Het was echt wel een mooi park, ik had dit niet verwacht in het midden van zo een grote stad. Ik ga zeker proberen nog eens terug te gaan en dan volop foto's nemen ;)
In het begin was ik blij dat Fausto meereisde, na al die incidenten in het begin dat ik hier was. Maar na een tijdje begon ik mij toch vragen te stellen. Elke twee uur maakte hij mij wakker (uit schrik dat ik dood was ofzo geen idee) en één keer toen ik zelf wakker werd lag hij tegen mij te slapen. Zucht... Achja tis ne kameraad en hem wa kennende bedoelt hij er niks mee.
Iets voor 8 uur 's morgens arriveerden we dan in Guayaquil. Luis Domingez kwam ons ophalen en bracht ons naar ESPOL (de universiteit hier in Guayaquil). We plaatsten onze stalen in de vriezer en gingen samen ontbijten. Er werd mij meteen duidelijk dat er vanalles niet in orde was... Mij verwachtten ze pas maandag en niet zondag (Miguel ging alles in orde brengen maar had dat blijkbaar niet gedaan), maar dat was nog het ergste niet. Ik was sowieso van plan 1 nacht in een hotel/hostal door te brengen. Voor Fausto was het erger, voor hem hadden ze al helemaal geen verblijfplaats. Zijn optie was om tot woensdag (3nachten) op hotel te gaan en in de tussentijd iets anders te zoeken, maar dat zag hij niet zitten. Rekening houdende met het feit dat ze ons hier in een hotel van 48dollar per nacht staken kan ik hem geen ongelijk geven. In Ibarra en Amazonia betaalde ik amper 12 of 15 dollar. Fausto besloot dus onmiddellijk terug te keren naar Ibarra. Op de moment zalf was het wel even een klap in mijn gezicht. Voor ik naar hier kwam had iedereen mij gewaarschuwd voor Guayaquil: het is een gevaarlijke stad, neem nooit een bus alleen, vertrouw geen taxis,... Fausto zou zowat mijn steun geweest zijn, maar nu werd ik alleen in het midden van het centrum gedropt!
Eens mijn paniekaanval wat gepasseerd was besloot ik mijn moed samen te rapen en wat te ondernemen. Linda had mij verteld dat ze een neef heeft in Guayaquil EN hij rijdt met een taxi EN zijn dochter wou mij rondleiden in de stad (EN ze spreekt Engels): BINGO!
Ik stuurde een smsje met de boodschap dat ik aangekomen was en of ze nog steeds geïnteresseerd waren mij rond te leiden. Ik kreeg antwoord dat ze momenteel in de kerk waren, maar daarna wouden ze mij zeker rondleiden! Welcome back goed humeur!
In tussentijd had ook Loeka mij al voorgesteld aan wat vrienden die ze kende van toen zij hier was (Danku Loeka! Mijn eeuwige dankbaarheid ;-)). Iets na de middag kwamen Kelvin en Arlette mij ophalen. Ik besloot dat ik graag wat buiten wou doen (ik ben niet zo een city- mall person) en we reden naar parque historico. Aangezien ik dacht dat ze mij gewoon wat belangrijke plaatsen gingen laten zien en niet gerekend had op zo een uitstap had ik mijn camera niet mee. Ook mijn smartphone had ik achtergelaten uit veiligheidsoverwegingen. Dus bij deze zijn er spijtig genoeg geen foto's. Het was echt wel een mooi park, ik had dit niet verwacht in het midden van zo een grote stad. Ik ga zeker proberen nog eens terug te gaan en dan volop foto's nemen ;)
Na ons bezoek aan het park besloten we samen iets te gaan eten: Chinees! Jaja hoe belachelijk het ook klinkt om chinees te gaan eten in Ecuador, het was echt wel lekker! Zoals gewoonlijk verstond ik weer niet veel van de kaart, buiten pollo en carne is het meestal gokken. Dus besloot ik wildweg wat aan te duiden en dat te proberen. Groot was mijn verbazing toen ik bij het opdienen een dikke scampi bovenop mijn bord zag liggen. Ooh nee tis nie waar e! Het enigste da ik niet lust heb ik toch wel besteld zeker! Zoals ik hier al een aantal keer gedaan heb heb ik terug mijn moed samengeraapt en toch eens geproefd. Dju toch, kunnen ze die scampi's nu ni in België verkopen! THE BEST EVER!
Hierna vroegen ze of ik nog iets wou doen, maar ik wou eigenlijk gewoon wat bekomen op mijn kamer. We reden naar het hotel en ik vroeg hoeveel ik hem verschuldigd was... 32 dollar... SLIK. Blijkbaar liet hij de uren van de taxi lopen (stom van mij daar niet naar te vragen). Zonder morren betaalde ik hem (hij had namelijk mijn eerste dag toch wel heeeeel wat draaglijker gemaakt).
Toen ik in het hotel kwam zag ik dat een aantal vrienden van Loeka gereageerd hadden, één iemand daarvan was geïnteresseerd mij te helpen en tegelijkertijd kan hij dan zijn Engels oefenen. Win-win I guess!
Maandag was het dan tijd om naar ESPOL te gaan. Om 8.30h stond Kelvin klaar om mij op te pikken aan het hotel en mij naar ESPOL te voeren (toch wel handig zo een taxichauffeur die je zeker kan vertrouwen). Eenmaal op ESPOL trachtte ik Luis te bereiken, maar zijn gsm was uitgeschakeld! Na een tijdje zoeken besloten we naar de residentie te gaan om te vragen of ik mijn bagage al kon afzetten, mijn kamer zou pas vrij zijn om 7 p.m.. Hier had ik dan enorm veel geluk dat mijn kamer al vrij was... da was toch al iets! Iets later belde ook Luis mij dat hij afkwam, oef! Ik bedankte Kelvin en kon eindelijk aan mijn dag beginnen. Luis bracht mij naar het labo waar de stalen stonden want ik moest ze verhuizen naar het labo waar ik ga werken. Eens dit gedaan was dropte hij mij bij CIBE en vertrok onmiddellijk... Kmoet eerlijk zeggen dat mijn onthaal in Ibarra toch wel net iets hartelijker was... Na wat zoeken vond ik dan de studentenverantwoordelijke en vroeg hem mij wat rond te leiden. Al een geluk was dit ne supersympathieke gast die dat met veel enthousiasme wou doen! Toen ik echter naar Efren Santos vroeg kreeg ik antwoord dat deze niet aanwezig was vandaag. Tja een namiddagje vrijaf dan...
Toen ik in de residentie kwam en mijn facebook opende begon David tegen mij te praten. Hij vroeg hoe mijn eerste dag was en ik vertelde hem dat ik vrijaf had. Hij stelde voor samen iets te eten en dan de stad in te trekken. Zo gezegd zo gedaan... Eerst zijn we samen iets gaan eten om dan vervolgens een tochtje met de fiets te maken richting krokodillen, op de Malecon te wandelen om vervolgens naar las peñas te gaan. Stuk voor stuk prachtige plaatsen!
Hierna vroegen ze of ik nog iets wou doen, maar ik wou eigenlijk gewoon wat bekomen op mijn kamer. We reden naar het hotel en ik vroeg hoeveel ik hem verschuldigd was... 32 dollar... SLIK. Blijkbaar liet hij de uren van de taxi lopen (stom van mij daar niet naar te vragen). Zonder morren betaalde ik hem (hij had namelijk mijn eerste dag toch wel heeeeel wat draaglijker gemaakt).
Toen ik in het hotel kwam zag ik dat een aantal vrienden van Loeka gereageerd hadden, één iemand daarvan was geïnteresseerd mij te helpen en tegelijkertijd kan hij dan zijn Engels oefenen. Win-win I guess!
Maandag was het dan tijd om naar ESPOL te gaan. Om 8.30h stond Kelvin klaar om mij op te pikken aan het hotel en mij naar ESPOL te voeren (toch wel handig zo een taxichauffeur die je zeker kan vertrouwen). Eenmaal op ESPOL trachtte ik Luis te bereiken, maar zijn gsm was uitgeschakeld! Na een tijdje zoeken besloten we naar de residentie te gaan om te vragen of ik mijn bagage al kon afzetten, mijn kamer zou pas vrij zijn om 7 p.m.. Hier had ik dan enorm veel geluk dat mijn kamer al vrij was... da was toch al iets! Iets later belde ook Luis mij dat hij afkwam, oef! Ik bedankte Kelvin en kon eindelijk aan mijn dag beginnen. Luis bracht mij naar het labo waar de stalen stonden want ik moest ze verhuizen naar het labo waar ik ga werken. Eens dit gedaan was dropte hij mij bij CIBE en vertrok onmiddellijk... Kmoet eerlijk zeggen dat mijn onthaal in Ibarra toch wel net iets hartelijker was... Na wat zoeken vond ik dan de studentenverantwoordelijke en vroeg hem mij wat rond te leiden. Al een geluk was dit ne supersympathieke gast die dat met veel enthousiasme wou doen! Toen ik echter naar Efren Santos vroeg kreeg ik antwoord dat deze niet aanwezig was vandaag. Tja een namiddagje vrijaf dan...
Toen ik in de residentie kwam en mijn facebook opende begon David tegen mij te praten. Hij vroeg hoe mijn eerste dag was en ik vertelde hem dat ik vrijaf had. Hij stelde voor samen iets te eten en dan de stad in te trekken. Zo gezegd zo gedaan... Eerst zijn we samen iets gaan eten om dan vervolgens een tochtje met de fiets te maken richting krokodillen, op de Malecon te wandelen om vervolgens naar las peñas te gaan. Stuk voor stuk prachtige plaatsen!
Aangezien ik nog geen boodschappen kunnen doen heb besloten we samen nog iets te eten. Uiteindelijk hebben we denk ik nog 2 uur met elkaar zitten babbelen. Ongelooflijk dat het zo goed kan klikken met iemand die je de dag ervoor nog niet eens kende!
David I know you are trying to translate my blog, I hope google translate does his work properly! I want to thank you for helping me out these first days despite you didn't know me at all! Thanks to you I feel good in Guayaquil :-)
De rest van de week verliep vrij rustig. Woensdag naar 'the judge' gaan kijken in de cinema (yesyes in English this time!) en donderdag eindelijk kunnen doorgeven welke primers ik nodig heb! Wat in het begin een triestige indruk op mij gaf is uiteindelijk toch weer positief uitgedraaid. You gotta love this country!!
Binnen een paar uurtjes vertrek ik met David richting Quito, I'm really looking forward to it! Ik laat jullie zo snel mogelijk meer weten ;-) en met wat meer foto's!
Hasta luego!!
xx Jana
David I know you are trying to translate my blog, I hope google translate does his work properly! I want to thank you for helping me out these first days despite you didn't know me at all! Thanks to you I feel good in Guayaquil :-)
De rest van de week verliep vrij rustig. Woensdag naar 'the judge' gaan kijken in de cinema (yesyes in English this time!) en donderdag eindelijk kunnen doorgeven welke primers ik nodig heb! Wat in het begin een triestige indruk op mij gaf is uiteindelijk toch weer positief uitgedraaid. You gotta love this country!!
Binnen een paar uurtjes vertrek ik met David richting Quito, I'm really looking forward to it! Ik laat jullie zo snel mogelijk meer weten ;-) en met wat meer foto's!
Hasta luego!!
xx Jana