Vrijdagavond 9 uur stond gepakt en gezakt klaar om te vertrekken, ik zag het helemaal zitten! Na mijn eerste week in la costa was ik stiekem wel blij even terug te kunnen gaan naar la Sierra. Guayaquil is echt een grootstad en de mentaliteit is helemaal anders dan in het noorden van het land. Om 10 uur was David hier om mij op te pikken en we vertrokken samen naar de terminal. Toen ik polste of hij wist in wel hotel/hostal we gingen verblijven bleek dat we in Quito bij zijn familie zouden verblijven. Het is eigenlijk wel vreemd dat je iemand nog maar 1 week kent, beslist om samen 'op weekend' te gaan en op de koop toe dan nog eens bij zijn familie verblijft ook. Maar om een of andere reden heb ik er echt wel vertrouwen in.
Zaterdagochtend in de vroege uurtjes kwamen we toe in Quito, na een taxirit van een vijftal minuten kwamen we toe bij Davids familie. Ik werd echt enorm hartelijk onthaald! Ik kreeg onmiddellijk een kamer toegewezen en na een half uurtje stond er een rijkelijk ontbijt op tafel. Het is toch ongelooflijk hoe gastvrij mensen hier kunnen zijn ookal kennen ze u helemaal niet! Na een tijdje vroegen ze of we mee wouden reizen naar de zee op zondag en maandag... Tuurlijk zien we dat zitten!
Dit betekende wel dat ons weekend nog drukker zou worden dan dat we gepland hadden. Na het ontbijt vertrokken we (David, Santiago en ik) richting Mitad del Mundo. Santiago, de neef van David, had een dag vrij en wou ons graag vergezellen. Het was ook mooi meegenomen dat hij een auto heeft en dat we dus overal veel sneller geraakten. Onze eerste stop was dus 'het middelpunt van de wereld'
Zaterdagochtend in de vroege uurtjes kwamen we toe in Quito, na een taxirit van een vijftal minuten kwamen we toe bij Davids familie. Ik werd echt enorm hartelijk onthaald! Ik kreeg onmiddellijk een kamer toegewezen en na een half uurtje stond er een rijkelijk ontbijt op tafel. Het is toch ongelooflijk hoe gastvrij mensen hier kunnen zijn ookal kennen ze u helemaal niet! Na een tijdje vroegen ze of we mee wouden reizen naar de zee op zondag en maandag... Tuurlijk zien we dat zitten!
Dit betekende wel dat ons weekend nog drukker zou worden dan dat we gepland hadden. Na het ontbijt vertrokken we (David, Santiago en ik) richting Mitad del Mundo. Santiago, de neef van David, had een dag vrij en wou ons graag vergezellen. Het was ook mooi meegenomen dat hij een auto heeft en dat we dus overal veel sneller geraakten. Onze eerste stop was dus 'het middelpunt van de wereld'
Deze plaats is het 'officiële' middelpunt van de wereld. Maar Santiago wist ons te vertellen dat er ook een 'echt' middelpunt van de wereld is. Er was echter 1 probleem, niemand kon ons vertellen waar deze plaats was. Het tweede probleem is dat een typische Ecuadoriaan nooit zal zeggen dat hij iets niet weet... Dus toen we om de weg vroegen was er een vrouw die antwoord gaf, maar ze stuurde ons naar een totaal andere plaats, nl. Pululahua. Ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet rouwig om was, wat een mooie plaats!
Na wat zoeken en rondrijden vonden we uiteindelijk toch het echte middelpunt van de wereld. Na een korte rondleiding op het domein en wat historische uitleg kwamen we (voor mij) aan het leuke deel... Weet je wel die dingen waar de leerkrachten in het middelbaar over praten... Aan de ene zijde van de evenaar draait het water in de afvoer in de ene richting en aan de andere zijde in de andere richting. Kritisch als ik soms kan zijn geloofde ik er weinig van, maar hier heb ik met mijn eigen ogen gezien dat het waar is! Fantastisch! Wie de filmpjes wil zien moet er mij maar naar vragen :-).
Op deze plaats was er ook een 'klok' te zien. Eigenlijk is het gewoon een steen met een vijs ingeslaan. Aangezien de zon hier altijd praktisch loodrecht opstaat is het dus mogelijk het uur af te lezen.
Vervolgens waren er nog 3 'proeven' die we moesten uitvoeren.
Bij de eerste proef moesten we proberen om een ei te balanceren op de kop van een vijs.
Bij de tweede proef moesten we met ons ogen toe op de evenaar lopen met ons armen open. Het 'doel' was om de krachten te voelen en op deze manier te trachten om op de lijn te lopen. Ik heb geen idee of ik het mij ingebeeld heb of niet maar ik merkte echt wel dat er precies aan mijn twee armen getrokken werd.
Bij de laatste proef werd er 'bewezen' dat op de evenaar de krachten 'wegvallen' of op z'n minst verminderen.
Na een heerlijk middagmaal (scampi's muhaha) was het tijd om richting Telefériqo te vertrekken. Dit is een gondelbaan aan de rand van de Pichincha vulkaan. Mijn beschrijving: 'een beetje natuur in een grote stad'... Prachtig! We besloten wat rond te wandelen en te genieten van het uitzicht.
Na een tijdje was het weer tijd om af te dalen. Beneden aan de teleferiqo was er een soort pretpark. Hier kwam de ware aard van Santiago naar boven... Hij wou persé in één van de atracties gaan... De eerste was een kinderattracties, maar whatever, you only live once right?
Na een half uurtje leute in de attracties was het weer tijd om verder te gaan... Ze besloten met mij naar de kathedraal te rijden. Een prachtig gebouw, maar eerlijk gezegd kan ik minder en minder genieten van deze dingen. De kerk blijft maar prediken over de armen etc, maar ze hebben wel geld genoeg om gebouwen als deze te bouwen? Tja ieder zijn mening... De kathedraal sloot om 5 p.m. dus hierna hadden we nog tijd genoeg om het historisch centrum te bezoeken.
Nu ik mijn blog aan het schrijven ben vraag ik mij echt af hoe we dit allemaal klaargespeeld hebben op 1 dag... Ik begin te denken dat er iemand met wat magie een aantal extra uren in mijn dag getoverd heeft... Haha.
Eenmaal toegekomen in het centrum heb ik mezelf toch eerst een cappuccino gegund... In de nacht 8 uur op de bus gezeten en in de ochtend onmiddellijk vertrokken. De vermoeidheid begon toch wel toe te slaan. Na mijn heerlijke koffie was ik er weer helemaal klaar voor!
We wandelden wat rond en ik genoot van de kleine straatjes en de sfeer die er heerste. Ondertussen was er ook een vriendin van Santiago bijgekomen. Beetje zielig (maar ook grappig) dat we met 3 in het Engels tegen elkaar aan het praten waren en dat Santiago er niets van verstond... De omgekeerde wereld...
Onderweg kwamen we ook een parade tegen voor Allerheiligen. Op deze moment brengen de gelovigen eten naar de doden... Iedereen leek er van te genieten, maar voor mij was het afzien... Ik vond het maar een angstaanjagende bedoening en was dan ook opgelucht als het gepasseerd was.
Om de avond af te sluiten zijn we dan nog naar de film 'Anabelle' gegaan. Het was één of andere horrorfilm met een pop, maar ik ben er weer in geslaagd om in lachen uit te barsten... Gelukkig konden ze ermee lachen.
De volgende dag, zondag, moesten we vroeg opstaan om richting de zee te vertrekken. Het was namelijk een dikke 4 uur rijden. Na een tussenstop in Santo Domingo om te ontbijten reden we verder richting kust. Wat een vreemd gevoel om weer van de ene landschap in het andere over te gaan. Het was een beetje zoals het gevoel dat ik had toen ik naar Amazonia ging... Van de iets drogere bergen rijd je recht de prachtige natuur in. Ook hier zag je weer de cultuur veranderen... Meer mensen leven in houten huizen en hun gedragingen zijn toch net iets anders. Voor mij is het steeds vreemd om dit te ervaren, het boezemt mij zelfs een beetje angst in. Ik heb precies steeds wat tijd nodig om mij aan te passen.
Eenmaal aangekomen aan de kust was het tijd om een hotel/hostal te zoeken. De eerste plaats waar we stopten vroegen ze 60 dollar per persoon per nacht... Hier is dat echt extreem duur, maar waarschijnlijk hebben ze de prijs omhoog gehaald toen ze mijn gezicht zagen. Bij de volgende stop besloot is wijselijk mij weg te steken. 15 dollar per persoon, klinkt als een normale prijs hier! Toen we in de kamer kwamen dacht ik er toch even aan mij om te keren en naar het 60 dollar hotel te gaan... Er hing een uiterst muffe geur, aan de bovenzijde was de kamer niet afgesloten, de deur sloot met moeite,... Even kalmeren, gerief afleggen en vervolgens op zoek naar zwemgerief... (ik had er namelijk niet op gerekend naar de kust te gaan...). Het vervolg kun je waarschijnlijk wel al raden. Deze 2 dagen werden gevuld met luieren op het strand, zwemmen in de zee en lekker eten... Meer heeft een mens toch niet nodig he :)
Zondag besloten we op een degelijk uur terug te keren naar Quito, David en ik moeten namelijk 's avonds nog met de bus terugkeren naar Guayaquil... In guayaquil zijn Santiago, David, Sisi en ik samen nog uit eten gegaan. Alweer een vreemd gevoel dat je in één weekend zo een sympathieke mensen leert kennen en dan onmiddellijk weer moet vertrekken...
Dinsdagochtend om 8 uur arriveerde ik in de residentie en om 8.30 uur stond ik weer paraat om te werken. Ik heb geen idee hoe ik dit weekend en deze week heelhuids uitgekomen ben, maar ik heb het toch gedaan en ik heb volop genoten! Na een zwaar weekend en een zware week ga ik het nu toch wat rustig houden...
Vele groetjes uit Ecuador en tot de volgende!
xx Jana