Na een belabberde week was het zaterdag weer tijd om te 'reizen'. Normaal gezien ging ik met wat collegastudenten uit het labo een natuurreservaat bezoeken, maar ze waren vergeten dat het Caceria del Zorro was. De vertaling van Caceria del Zorro is 'fox hunting' of 'jacht op vossen'. Het is een evenement die één maal per jaar plaatsvindt in Ibarra. De jacht op vossen moet niet letterlijk genomen worden. In realiteit is het een paardenrace die voorafgegaan wordt door een parade.
Om 10uur hadden we afgesproken met Christian. Christian is een collega van Linda die ik ondertussen al een aantal keer gezien heb, hij wil mij zelfs Salsa leren dansen... (eens benieuwd hoeveel daarvan in huis gaat komen). Om 10.15h (zoals het hoort in Ecuador) stonden Linda, Jonan en ik op de afgesproken plaats, maar Christian was nergens te zien. Na een aantal mislukte pogingen om hem te bereiken besloten we alleen verder te gaan. Na wat zoekwerk vonden we de plaats waar de parade zou passeren.
Om 10uur hadden we afgesproken met Christian. Christian is een collega van Linda die ik ondertussen al een aantal keer gezien heb, hij wil mij zelfs Salsa leren dansen... (eens benieuwd hoeveel daarvan in huis gaat komen). Om 10.15h (zoals het hoort in Ecuador) stonden Linda, Jonan en ik op de afgesproken plaats, maar Christian was nergens te zien. Na een aantal mislukte pogingen om hem te bereiken besloten we alleen verder te gaan. Na wat zoekwerk vonden we de plaats waar de parade zou passeren.
In het begin was het wel mooi om te zien, enkele topmannen en -vrouwen uit Ibarra te paard, mooi geklede mannen, vrouwen en kinderen. De moeite om naar te kijken!
Maar na verloop van tijd ging het wat tegen. Blijkbaar hebben veel mannen in Ibarra een drankprobleem. Dronken mannen op paarden die hun paarden dan ook totaal niet meer onder controle hadden waren dus geen uitzondering. De fles Whisky werd zonder gene doorgegeven en toen een man van zijn paard viel begon de rest er gewoon mee te lachen. Aangezien ik zelf al een aantal slechte aanvaringen gehad heb met paarden (die niet onder controle konden gehouden worden), was ik er dus niet echt happig op nog langer te blijven.
Een tijdje geleden waren we naar Otavalo geweest (herinner je de kleurrijke kraampjes), maar die dag waren de kramers echter vroeger aan het opruimen omdat er een storm op komst was. Ik had dus een beetje spijt dat ik niet meer gadgets kunnen kopen had en ik vroeg of we niet eens terug konden gaan. Zo gezegd zo gedaan!
Jonan wou niet mee dus we moesten eerst een bushalte zoeken zodat hij naar huis kon. Hollend door de drukke straten werd ik echter weer eens lastiggevallen door een man. Deze greep mij gewoon met volle macht vast aan mijn arm. Ik heb mij zo hard als ik kon proberen losrukken en zo snel mogelijk voortgegaan zodat hij mij gerust zou laten. Geen idee wat die mannen hier bezielt maar als meiske/vrouw (met blauwe ogen?) is het toch niet aangenaam! Ik pas nochtans alle trucen toe die Linda mij geleerd heeft... Ik kijk serieus, maak geen oogcontact, reageer op niemand en stap zo snel mogelijk door. Ik denk dat de straten in België een verademing gaan zijn voor mij...
Soit eens Jonan op de bus zat vertrokken wij richting Otavalo. Na een aantal uur shoppen en zoeken voor een salopet voor mijn nicht (die ik na lang zoeken gevonden had en dan uiteindelijk door onbedachtzaamheid weer kwijtgespeeld ben) besloten we het erbij te laten. Tijd voor wat rust en natuur!
In de buurt van Otavalo-centrum is een park met een mooie waterval. Ik kon wel wat natuur gebruiken... Wandelen heeft altijd zo een rustgevend effect. Na een tijdje kwamen we bij de waterval: Cascada de Peguche. Ik denk dat hier de foto's weer meer kunnen vertellen dan ik.
Maar na verloop van tijd ging het wat tegen. Blijkbaar hebben veel mannen in Ibarra een drankprobleem. Dronken mannen op paarden die hun paarden dan ook totaal niet meer onder controle hadden waren dus geen uitzondering. De fles Whisky werd zonder gene doorgegeven en toen een man van zijn paard viel begon de rest er gewoon mee te lachen. Aangezien ik zelf al een aantal slechte aanvaringen gehad heb met paarden (die niet onder controle konden gehouden worden), was ik er dus niet echt happig op nog langer te blijven.
Een tijdje geleden waren we naar Otavalo geweest (herinner je de kleurrijke kraampjes), maar die dag waren de kramers echter vroeger aan het opruimen omdat er een storm op komst was. Ik had dus een beetje spijt dat ik niet meer gadgets kunnen kopen had en ik vroeg of we niet eens terug konden gaan. Zo gezegd zo gedaan!
Jonan wou niet mee dus we moesten eerst een bushalte zoeken zodat hij naar huis kon. Hollend door de drukke straten werd ik echter weer eens lastiggevallen door een man. Deze greep mij gewoon met volle macht vast aan mijn arm. Ik heb mij zo hard als ik kon proberen losrukken en zo snel mogelijk voortgegaan zodat hij mij gerust zou laten. Geen idee wat die mannen hier bezielt maar als meiske/vrouw (met blauwe ogen?) is het toch niet aangenaam! Ik pas nochtans alle trucen toe die Linda mij geleerd heeft... Ik kijk serieus, maak geen oogcontact, reageer op niemand en stap zo snel mogelijk door. Ik denk dat de straten in België een verademing gaan zijn voor mij...
Soit eens Jonan op de bus zat vertrokken wij richting Otavalo. Na een aantal uur shoppen en zoeken voor een salopet voor mijn nicht (die ik na lang zoeken gevonden had en dan uiteindelijk door onbedachtzaamheid weer kwijtgespeeld ben) besloten we het erbij te laten. Tijd voor wat rust en natuur!
In de buurt van Otavalo-centrum is een park met een mooie waterval. Ik kon wel wat natuur gebruiken... Wandelen heeft altijd zo een rustgevend effect. Na een tijdje kwamen we bij de waterval: Cascada de Peguche. Ik denk dat hier de foto's weer meer kunnen vertellen dan ik.
Bij deze laatste foto heb ik echt geluk gehad. Linda moest nog een kleine pitstop doen en ik stond maar wat rond te draaien toen ik opeens dit uitzicht had. Ik denk dat het de mooiste foto is die ik ooit al getrokken heb (onbewerkt trouwens). Ik had mij geen betere afsluiter van de dag kunnen wensen! Doodmoe en voldaan was ik toch blij toen ik eindelijk in mijn bedje kon kruipen!
Hasta pronto amigos!
xx Jana
Hasta pronto amigos!
xx Jana